Pora zająć się dokładniej leczeniem kanałowym, które uchodzi za jeden z najpoważniejszych zabiegów wykonywanych przez stomatologów, nie licząc zabiegów z zakresu chirurgii stomatologicznej, w tym chirurgii szczękowej. Głównym celem zabiegów leczenia kanałowego jest usunięcie martwej i zanieczyszczonej miazgi zębowej i zastąpienie jej neutralnym biologicznie wypełnieniem. Najczęściej stosuje się w tym celu gutaperkę. Usuwanie miazgi dotyczy zarówno komory jak też kanałów zęba. Do wykonania zabiegu konieczne jest znieczulenie miejscowe, ponieważ proces ekstrakcji miazgi bywa bolesny.
Dla właściwego przebiegu leczenia oraz kontroli nad poprawnością procedury, specjalista wykonujący zabieg powinien w jego trakcie korzystać z podglądu na mikroskopie operacyjnym, jak też stosować techniki radiologiczne. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, wyleczony ząb może bardzo długo pozostawać w jamie ustnej pacjenta i funkcjonować tak jak pozostałe, zdrowe elementy uzębienia. W ciągu pół roku po zakończonym pomyślnie zabiegu zmiany chorobowe wyraźnie ustępują, co widać na zdjęciu RTG. Źle wykonane zabiegi mogą kończyć się zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych.
Nawet duże zmiany okołowierzchołkowe dają przy współczesnych możliwościach dobre rokowania do pełnego wyleczenia. Kluczowe czynniki to utrzymanie doskonałej sterylności w procesie opracowywania kanałów. W tym celu stomatolog powinien korzystać z koferdamu (inaczej ślinochronu), który izoluje chory ząb od środowiska jamy ustnej, zapobiegając tym samym przenikaniu do niego bakterii. Konieczne jest też stosowanie środków dezynfekcyjnych, a zakres działań powinien być wymierzony precyzyjnie endometrem.
